33% Αντάρτης

Η ζωηρή μα και τρυφερή γραφή της Αρετής Γεωργοσοπούλου Μακρέλ και η μυθοπλαστική της δύναμη αναπλάθουν μια αληθινή ιστορία που συνέβη στην Αθήνα και τον Πειραιά τα χρόνια της κατοχής και της αντίστασης. Ένας νεαρός φοιτητής μέσα στην δίνη του πολέμου αγγίζει την αληθινή έννοια του ηρωισμού και της αυταπάρνησης. Το επικό μεγαλείο και οι ανθρώπινες στιγμές συμπλέκονται και ισορροπούν μεταξύ τους. Η ενθουσιώδης και νεανική αφέλεια του πρωταγωνιστή δίνει τη θέση της σε μια οδυνηρή γνώση. Όπως λέει η συγγραφέας, «τίποτα μα τίποτα δεν είναι όπως πριν μετά από έναν πόλεμο. Και αυτό παραμένει επίκαιρο και θα παραμείνει στην σκέψη μας, στη ζωή μας, στη ζωή γειτονικών λαών». Η ιστορία έχει πολλές διαστάσεις και η αφήγηση είναι συναρπαστική, γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές. “Έξω απ’ το καφενείο ΕΛΛΑΣ […], ο κόσμος αυτός γράφει την ιστορία του μέσα απ’ αυτό το ξέφρενο ξέσπασμα. Είναι όλοι εκεί. […] Ο Πειραιάς, η πανέμορφη πόλη που γεννήθηκα, θ’ αναστηθεί, θα ξαναζωντανέψει, θα φύγει η σκοτεινιά, η πείνα, ο τρόμος, ο εξευτελισμός. Τους κοιτώ από κοντά, όλοι κλαίνε, μα ξεχωρίζουν αυτοί που κλαίνε και λυτρώνονται, απ’ αυτούς που κλαίνε για εκείνους που έφυγαν γρήγορα, δοξασμένα, δίκαια η άδικα, από γενναίο αντίπαλο ή δειλό προδότη. Εκεί, στην καρδιά του Πειραιά η Ελλάδα δονείται. Οι αρχέγονες μυστικές φωνές της δοξασμένης φυλής ενώνονται με τους ήχους της εκκλησίας και υψώνονται στον ουρανό. Τα ρίγη διατρέχουν το κορμί μου που αρνείται να κουνηθεί, να μη χάσει τίποτα απ’ την μαγεία αυτή, στέκομαι εκεί κι αφήνω τη χαρά και την έκσταση να με συνεπάρει. Τέσσερα χρόνια τρομακτικά, φοβερά που με πλάκωναν, έφυγαν από πάνω μου μονομιάς. Αισθάνομαι γεμάτος, ανθρώπινος, δικαιωμένος και περήφανος που έχω συνεισφέρει κάτι ελάχιστο κι εγώ για αυτή τη μεγαλειώδη και μοναδική στιγμή.”